- αγαθος
- ἀγαθόςἀγᾰθός3(ᾰγ) (compar. ἀμείνων, βελτίων, κρείσσων, λωΐων, λῴων, поэт. тж. ἀρείων, βέλτερος, λωΐτερος, φέρτερος; superl. ἄριστος, βέλτιστος, κράτιστος, λώϊστος, λῷστος, поэт. тж. βέλτατος, φέριστος, φέρτατος, κάρτιστος)1) хороший, отличный
(ἰητήρ, θεράπων Hom.)
ἀ. τι Hom., Her., Plat., εἴς и πρός τι Plat., περί τι Lys., ἔν τινι Plat. и ποιεῖν τι Hes., Plat. — искусный (отличившийся) в чем-л.2) добрый, благой(δαίμων Arph.; θεός Plut.)
καλὸς κἀγαθός Plat. — нравственно (духовно) совершенный;ὦ ΄γαθέ! Plat. — ах, мой милый!3) доблестный, храбрый(Ἀχιλλεύς Hom.)
βοέν ἀ. Hom. — славный в бою4) благородный, знатный Hom., Pind., Soph., Eur.δεσπόται ἀγαθοί τε καὴ ἐξ ἀγαθῶν Plut. — знатные повелители из знатных родов
Древнегреческо-русский словарь - М.: ГИИНС. Дворецкий И.Х.. 1958.